कसायाचा बैल.

धनी तुम्ही जीवनभर
चारले आम्हाला घास.
 कसा काढू गळ्यातील
आता तुमचा तो फास..

राबराब राबले धनी,
होतो आम्हीच आसपास.
समजलं नाही अजून तरी
आम्हाशिवाय तुमचं कोण खास.

माणसं तुमची, तुम्हासारखी
त्यांना तर कमविण्याचाच ध्यास.
फिरत होती तुमच्या भोवती,
की होता नुसताच आभास.

कष्ट केले तुम्हासोबत
शेत पिकवून दिलं हमखास.
कत्तलखान्यात पाठविलं तरी सांगतो
आम्हीच होतो तुमचे स्वास.